Nog even doorbijten…

Tsjah, ik had willen wachten tot ik een wat leuker, positiever stukje kon schrijven dan de vorige keer, maar het duurt nu zo lang dat ik toch maar vast een update geef, ook al gaat het nog steeds niet echt lekker.

We hebben namelijk net de resultaten binnen gehad van eind december, en die waren dus niet bepaald positief. Ook heeft maar 5% van de gasten geantwoord op de vragenlijst, en weten de chefs ook wel dat het altijd de ontevreden mensen zijn die hem invullen, het is het enige waarop ze zich kunnen baseren en dus krijgen wij weer de tirade over ons heen. Federica, onze chef aan de receptie, was net iets relaxter aan het worden (ook omdat ze nu haar vrije dagen opneemt), maar dat is dus mooi weer over. En het is ook gedaan met onze vrije uurtjes; er zijn nog meer nieuwe TGO’s ingevoerd zoals de tea time om 16:00, waarbij iedereen aanwezig moet zijn die op dat moment niet werkt, EN alle namen van degenen die er zijn en vooral die er niet zijn worden genoteerd. :s Niet dat ik daar veel bij aanwezig hoef te zijn, want sinds twee weken werk ik elke ochtend van 7:30 of 8:00 tot 13:00 of 14:00, en dan weer van 15:00 of 16:00 tot 20:00 (in de tussentijd moet ik dus lunchen, douchen en omkleden, en daarna komt het diner en het volle avondprogramma). Wat dus ook betekent dat ik constant supermoe ben en geen energie meer heb voor de nightclub of de avondjes met Romain en Mickael. We hebben dus wel sinds drie weken twee vrije dagen per week, maar die zijn dan ook echt wel nodig voor mij (ik en Maria zijn steeds de klos ’s ochtends vroeg, de anderen kunnen vaak later beginnen…maar na de tirade over de slechte resultaten durven we daar nog even niets over te zeggen).

Verder is nu ook onze Spaanse collega Vanessa weg, omdat haar vader ernstig ziek is, en zij komt ook niet meer terug dus dat is ook weer balen want zij bracht altijd nog een beetje leven in de receptie. We hebben wel eindelijk twee nieuwe collega’s: Audrey die eerst de boekhouding deed, dus die kenden we al, en Céline, een Frans meisje dat ook Nederlands spreekt omdat haar ouders oorspronkelijk Nederlandstalig zijn. Ik heb er tot nu toe nog niet veel mee, maar het geeft in elk geval weer wat versterking aan de receptie.

De show Golden Girls, waar ik eerst zo enthousiast over was, viel helaas ook een beetje tegen…iedereen heeft mooie Moulin Rouge-achtige pakjes, behalve natuurlijk weer ondergetekende. Mijn outfit is niet zo erg als in Dancing Queen, maar ook niet echt sexy: een wit-met-zwarte-stippeltjes-blouse en een zwarte broek tot boven mijn taille met bretels. Die broek is ongeveer 3 maten te groot, ze hadden me een beetje verkeerd ingeschat :s, en hij is nu met veiligheidsspelden ‘op maat gemaakt’, al ziet het er nog steeds raar uit met vooral een grote open vouw achter op mijn rug. Een van de twee dansen die ik doe (de andere is vooral ‘achtergronddans’ bij ‘Charlie Chaplin’, de chef animatie) is op zich wel erg leuk en energiek, we dansen in koppels en moeten dan op een gegeven moment ook een sprong doen waarbij de jongen ons optilt, ik was erg trots toen dit gelijk de eerste keer lukte (en opgelucht dat er geen specifieke opmerkingen werden gemaakt door de betreffende jongen dat ik te zwaar zou zijn!!)!! Wat wel weer jammer is: bij de première stond ik vooraan, wat echt superleuk was en ik was dan ook erg trots, maar aangezien ik maar 2 avonden had kunnen repeteren en de nieuwe regisseuse op het laatste moment nog van alles had veranderd (ze had de dansen sowieso niet geweldig goed voorbereid voor de repetities…) heb ik inderdaad voor de zekerheid een paar keer opzij gekeken of het wel klopte wat ik deed. Waarna zij me fijntjes vertelde dat ze vanaf de tweede keer zelf wel vooraan ging staan omdat ik ‘de hele tijd achterom keek’. :( Balen dus. Gelukkig gelooft Monia, GO fitness en de eerste regisseuse, wel in mij en heeft ze beloofd dat ik haar plaats in mag nemen in de dans ‘Fever’ (in dezelfde show, Golden Girls) als ze over een paar weken weggaat. Dat zou wel echt super zijn, want dat is dus een sexy dans met stoelen en mooie pakjes! En aangezien het een dans met zijn drieën is, sta je altijd vooraan. :) Dus ik hoop dat dat inderdaad doorgaat!!’

Oh, nog even tussendoor, was ik de vorige keer vergeten te vertellen: een week of 2 geleden hebben we ‘kerst voor de GO’s’ gehouden…een beetje laat, want het was al half januari, maar het was een paar keer uitgesteld vanwege de slechte sfeer. Niet dat de sfeer nu geweldig was, maarja het stond op het programma dus het ‘moest’ toch een keer gebeuren…iedereen had een lootje getrokken met de naam van een andere GO waar hij/zij dan iets voor moest kopen. Ik had Daniela van de boetiek, die ik niet zo goed kende, maar gelukkig vond ik een mooie fles rosé, een speciale uitgave gedecoreerd met jungleplanten en panters, en chocolade lieveheersbeestjes (toch net iets leuker dan gewoon chocola). Ik wist al dat ik zelf niets bijzonders zou krijgen, aangezien Mickael al had gehint dat hij wist wie mij had en dat het een jongen was, dus ik had me al voorbereid op gevulde chocola of een Zwitsers knuffelbeest. Blijkbaar kon het nog erger: ik kreeg een ‘prachtige’ rode Zwitserse mok met koeien erop…en dat had ik nog niet eens zo erg gevonden als het van een andere jongen was geweest, maar het was dus van Romain! Terwijl ik toch bij hun op de kamers genoeg hints had gegeven over niet-gevulde melkchocola, likeuren zoals Pasoa en mijn liefde voor katten…dus ik had van hem toch wel iets beters verwacht. Aangezien ik in dat soort situaties mijn teleurstelling slecht kan verbergen, zag hij ook wel dat ik er niet echt blij mee was, en hij verontschuldigde zich meteen dat hij zo slecht was in dat soort dingen, waarna hij me alle chocola die hij in zijn kamer had meegaf, inclusief de gevulde…maar hij wilde geen nee horen, haha. Ach, uiteindelijk werd het toch nog wel gezellig, al was het alleen maar omdat alle GO’s eens een keer bij elkaar waren.

Verder is er nog één ding wat ook wel erg leuk was: de afgelopen weken hebben we twee groepen Nederlanders in Club Med gehad. De eerste groep was van het bedrijf Boedelbak, vooral met hun hebben ik en Bonnie echt superveel lol gehad en we vonden het dan ook erg jammer toen ze weer weggingen; toen waren mijn uren nog redelijk dus het was elke avond feest in de nightclub!! De tweede groep was van het bedrijf Robidus, deze groep gingen we (ik, Bonnie, David, de Vlaming van de bar, en Isabelle, assistente chef receptie) ophalen van het vliegveld in Zurich. Dat kostte ons wel bijna een hele dag (om 7:30 ’s ochtends 3 uur in de taxi naar het vliegveld, daar ruim een uur gewacht, en weer ruim 3 uur terug in de bus, we kwamen om 16:00 aan bij Club Med, waarna ik meteen weer door kon gaan werken aan de receptie…), maar het was op zich wel gezellig. Bovendien hebben we er weer een leuk verhaal bij: op de terugweg maakten we namelijk een tussenstop langs de snelweg voor toiletbezoek en om wat te eten/drinken te kopen. Buiten hadden we al wat mannen in legeroutfit gezien, op zich niets bijzonders, maar binnen stond ineens superveel security, en er waren allemaal mensen foto’s aan het nemen. Het duurde even voor we doorhadden wat er aan de hand was, maar uiteindelijk zagen we dus gewoon Bill Clinton, die daar naar horloges aan het kijken was!! Eerst dachten we dat het niet de echte was, want wat moet hij in zo’n winkeltje aan de kant van de weg? Maar het was hem toch echt, hij schijnt ook inderdaad een of andere economische conferentie in Zwitserland te hebben gehad. Hij trok zich zelf niet veel aan van alle aandacht, ging gewoon rustig verder en lachte af en toe voor een foto. Ik had helaas zelf geen fototoestel bij, maar als het goed is heeft Bonnie een redelijke foto kunnen nemen. Uiteraard geloofde bijna niemand ons in Club Med, maargoed gelukkig waren we met zijn vieren getuigen, zolang we het zelf maar weten!
Nogmaals, ik hoop de volgende keer meer leuk/positief nieuws te hebben…gelukkig ben ik al (bijna) op de helft!

Heel veel kusjes en knuffels, Naomi