Winterdip

Helaas, het gaat allemaal een beetje bergafwaarts hier. Het begon vorige week zaterdag, toen onze chef van middernacht tot 2 uur ‘vergadering’ hield. Die vergadering was uiteindelijk meer één groot dreigement. Ze heeft geschreeuwd, gevloekt en getierd dat we het slechtste team zijn dat ze ooit heeft gehad, dat we niets goed kunnen doen en dat we een stelletje domme, nutteloze, egoïstische kinderen zijn. Vervolgens stelde ze een paar moeilijke vragen over informatie van het dorp, die we zo op kunnen zoeken maar niet allemaal uit ons hoofd weten, en degenen die niet het goede antwoord konden geven kregen een officiële waarschuwing (godzijdank ben ik de dans net ontsprongen). Daarna vertelde ze ons dat we één week hadden om te bewijzen dat we wél goed kunnen werken, daarna zouden de eerste ontslagen gaan vallen. Ik hoef jullie niet te vertellen dat ik die nacht zeer weinig geslapen heb en de sfeer aan de receptie er niet bepaald beter op is geworden, iedereen loopt op zijn tenen. Ik weet wel dat het deels het Italiaanse temperament is en dat ze het waarschijnlijk niet zo kwaad bedoelt als het eruit kwam, maar toch…ik neem geen enkel risico en probeer dus nog beter mijn best te doen als anders.
Vorige week dinsdag kwam daar nog bij dat Claire, die al een tijdje ziekjes rondliep, met ziekteverlof is gegaan en Marian haar pols brak bij het snowboarden. Ze zijn allebei afgelopen weekend vertrokken, en vooral van Marian vind ik het heel erg dat ze weg is, dat was echt mijn maatje hier waar ik mee kon lachen, dansen en bij wie ik mijn verhaal kwijt kon. Zonder haar zullen de komende 4 maanden hier nog zwaarder zijn, de kans is namelijk zeer klein dat ze terug komt. Isabelle, de assistent chef receptie die ook al een tijdje flink liep te hoesten, is vrijdagavond naar het ziekenhuis gebracht met ademnood en hartkloppingen. Na één week zaten we dus ineens met 3 man (vrouw) minder, wat voor deze week een erg vol rooster betekent. Afgelopen vrijdag was wel het ergst, ik begon om 7.30 ’s ochtends tot 14.00, daarna heb ik weer gewerkt van 15.00 tot 18.00 en ’s avonds nog van 20.00 tot middernacht. Bij elkaar 13,5 uur dus, en in de ‘pauzes’ moest ik ook nog douchen, omkleden en eten, dus tijd voor ontspanning was er al helemaal niet. :(
Omdat het beter uitkwam, heeft mijn chef de meesten deze week 2 dagen vrij gegeven in plaats van 1 dag en 2 ochtenden. Maar ik had dus wel weer de disco-show één van die twee vrije dagen, die me overigens toch al mijn neus uitkomt (het gebeurt niet vaak, maar deze show vind ik nu al echt niet leuk meer, ik ben al niet zo’n disco-fan en mijn kostuum is toch wel heel erg lelijk). Bovendien heb ik mijn dans in het cabaret al 2 weken niet kunnen doen omdat ik ’s avonds moest werken en zij zoiets had van ‘jammer dan’…op zich kleine dingen maar het stapelt zich allemaal op.

Het enige wat me er voorlopig nog doorheen trekt zijn de avonden met Mickael en Romain, maar aangezien we het alledrie steeds drukker krijgen en ’s avonds vaak uitgeput zijn, worden die avondjes samen steeds zeldzamer. Maargoed, de avonden dat we wel alledrie energie hebben zijn gelukkig extra gezellig. Verder mag ik toch weer in een nieuwe show meedoen, ‘Golden Girls’, een beetje jaren-’50-achtige swing met een vleugje Moulin Rouge, de repetities zijn pas net begonnen (ook al is de première vrijdag al!) maar ik vind deze show nu al veel leuker dan ‘Dancing Queen’. Een ander lichtpuntje is dat de Chef de Village heel tevreden was over me (iedereen had deze week een persoonlijk voortgangsgesprek met hem) en vooral over mijn contacten met GM’s in het algemeen en Nederlandstaligen in het bijzonder (omdat Marian weg is ben ik nu officieel Nederlandse PR, compleet met nieuw contract, wel dezelfde arbeidsvoorwaarden). Maargoed, voorlopig wegen deze positieve dingen even niet op tegen de negatieve…hopelijk komt er snel vervanging voor Claire en Marian en wordt Federica wat minder opvliegend als ze eenmaal haar vrije dagen op gaat nemen. De week ‘proeftijd’ is in elk geval al voorbij zonder dat er ontslagen zijn gevallen, maar dat kan ook komen omdat we nu sowieso 2 mensen kwijt zijn…

Ik mis jullie meer dan ooit en hoop dat dit seizoen snel voorbij gaat! Ik neem geen ontslag omdat ik ten eerste wil bewijzen dat ik wél goed werk, wat me hopelijk een redelijke beoordeling oplevert die me misschien kan helpen om van de zomer een mooie bestemming te krijgen (Federica schijnt erg bekend te zijn binnen de Club, dus als zij iets positiefs over je kan zeggen is dat volgens mij een heel groot voordeel), en ten tweede wil ik niet eindigen met een slecht seizoen, ik weet dat het anders kan en heb ook in leuke Clubs gewerkt, dus ik wil stoppen na een goed seizoen met mooie herinneringen aan Club Med.

Hopelijk de volgende keer weer een wat positiever berichtje, is voor jullie ook leuker om te lezen! ;)

Duizend knuffels en veel liefs…Naomi