La France n'est pas encore si belle... :(

Nou, helaas heb ik nog maar weinig leuks te vertellen over mijn eerste week in Chambéry… Alles lijkt mis te gaan, het is hier zo ongelofelijk slecht georganiseerd. Ik heb Nederland nog nooit zo hard gemist als nu, en Bournemouth lijkt nu helemaal het paradijs…alles blijkt hier zelfs net zo duur, zo niet duurder te zijn als in Engeland!!! :(

Ik mis iedereen dus extra hard nu, en het ergste is dus dat ik niet eens normaal contact kan houden omdat ik geen telefoon én geen internet heb. Ik heb alleen mijn Nederlandse mobiel (een Franse SIM-kaart kost 30 euro en als je daar beltegoed bij koopt is het maar 2 weken geldig :? ), en dat werkt ook niet echt, toen ik het even niet meer zag zitten heeft mijn moeder namelijk gebeld, nog geen 5 minuten en weg was mijn 14 euro beltegoed. Dus houden we het voorlopig op smsen, al is dat ook behoorlijk duur. Internet aansluiten kost ook bergen met geld, gelukkig zijn er op school wel wireless ruimtes waar je kunt internetten (tot vandaag lukte dat nog niet omdat ik mijn studentenkaart nog niet had), al kan dat helaas niet 's avonds of in het weekend. Verder kan ik wel bellen vanuit een telefooncel, maar ook dat is niet echt goedkoop hier. :(

Het begon zaterdag dus al goed. De taxirit was 20 euro, voor een rit van nog geen 5 minuten, maargoed ik bleef optimistisch. Eenmaal aangekomen bij mijn gebouw moest ik wachten tot er iemand naar buiten kwam, aangezien ik nog geen sleutel had. Die moest ik ophalen bij een Duits meisje (op zaterdag is er niemand aanwezig van het beheer), en natuurlijk deed de lift het niet waardoor ik 4 trappen op moest met mijn koffer van 20kg, laptop en weekendtas (waar ik alle zware spullen in had gedaan). Toen bleek dat het meisje niet thuis was, ben ik maar even gaan zitten uitpuffen in de gang, gelukkig kwam ze na 10 minuten alsnog. Mijn kamer bleek wat kleiner dan ik had gedacht, en rook verschrikkelijk muf, maar het zag er redelijk uit. Alleen: er was geen elektriciteit, en toen ik naar buiten wilde om boodschappen te doen kreeg ik mijn deur niet op slot. Er waren wel 2 kastjes met allerlei knopjes, maar er stond niets bij geschreven dus ik durfde niet zomaar wat om te schakelen. En mijn vingers waren na een half uur helemaal blauw van het worstelen met de sleutel. Uiteindelijk ben ik maar terug naar het Duitse meisje gegaan, en gelukkig kon zij mij vertellen welke knopjes ik om moest zetten en wat de truc was om de deur op slot te doen. Inmiddels was het al wel 7 uur ’s avonds, en aangezien ik zo gauw nergens een supermarkt kon vinden heb ik alleen op het nippertje wat fruit gekocht bij een groenteboer. De eerste avond was erg eenzaam, dus ik ben maar lekker vroeg naar bed gegaan, in de hoop dat het de volgende dag beter zou gaan.

Zondag was erg saai omdat alles dicht was, en ik ook nog geen contact kon maken met de drie meiden die mee waren gekomen uit Engeland (Elisabetta, Patricia en Stéphanie) omdat ik hun (Spaanse/Italiaanse/Franse) nummer niet had en bovendien had ik geen beltegoed meer (later heeft mijn moeder gelukkig voor mij op kunnen waarderen). ’s Avonds wilde ik niet in mijn eentje in een restaurant gaan zitten, wat ook veel te duur was, en verder leek de keuze beperkt tot een hamburger, kebab of pizza. Degenen die mij kennen weten dat ik van alledrie niet weg ben, maar ik ben uiteindelijk toch voor de pizza gegaan, pizza margarita gaat nog wel en bovendien kon ik die mee naar huis nemen om rustig op te eten. Eenmaal thuis (1 minuut lopen) bleek de pizza echter al behoorlijk afgekoeld en hoewel ik de doos recht had gehouden, lag alles door elkaar (alles leek ook maar los op de bodem te zijn gegooid). Omdat ik stierf van de honger en het zonde vond van het geld heb ik toch nog de helft weg weten te werken, maar de rest ging echt niet meer, hij was inmiddels ijskoud.

Maandag ben ik extra vroeg naar de universiteit vertrokken omdat ik nog geen plattegrond had (ja, op internet :? ). Gelukkig had ik al gezien dat er bordjes waren die de weg naar de Uni aangaven, maar toch duurde het even voor ik het gevonden had, en vooral op de universiteit zelf heb ik lang rondgedwaald (inmiddels heb ik de kortste route gevonden, een half uur lopen met veeel trappen omhoog!! Dat scheelt in elk geval weer een sport-abonnement ;) ). Gelukkig vond ik uiteindelijk op tijd het lokaal waar ik moest zijn, en mijn vriendinnetjes uit Bournemouth!!! :D Dat was een grote opluchting, ik was zó blij om weer een paar bekenden te zien!!! Bij de kennismaking met de programme leaders kregen we (eindelijk) een lesrooster, een t-shirt van de universiteit (waarop de Engelse tekst verkeerd gespeld staat…) en een PLATTEGROND! :D

Dinsdag moest ik er om half 7 uit, omdat we van 8 tot 10 uur ’s ochtends onze eerste les (Frans, de taal dus) hadden, en daarna ’s avonds weer van half 6 tot half 8 (Pfffff). Tijdens de les leerden we de andere ETM-ers wat beter kennen, en het was erg grappig om degenen die in Breda hadden gezeten (vooral Spanjaarden) Nederlandse woordjes te horen zeggen en enthousiast te horen praten over De Graanbeurs en de Katjeskelder. Vreemd genoeg hadden ze helemaal geen vieze woorden geleerd! :p

Woensdag hadden we geen les en ben ik op zoek gegaan naar de Carrefour(goedkope supermarkt), die ik uiteindelijk na een uur lopen vond. Gelukkig kon ik op de terugweg de bus nemen, vooral omdat ze hier geen zakjes geven voor de boodschappen en ik alles nauwelijks in mijn eigen tas gepropt kreeg, die ik gelukkig wel bij had.

Donderdagavond ben ik met Patricia en de 'groep' uit Breda uitgeweest naar zo'n beetje de enige discotheek hier. Wij waren er al om 10 uur (nog gewend aan Bournemouth...) maar het ging pas om 11 uur open, dus we zijn eerst nog even bij de Spanjaarden thuis wat gaan drinken. Toen we om 12 uur weer terugkwamen, mochten we gelukkig onze tasjes bijhouden, waarschijnlijk omdat het een internationale avond was (Patricia had verteld dat ze zaterdags was geweest en dat je je tas bij de garderobe moest laten :?). Het was erg gezellig, en we hebben gefeest tot 4 uur. :)

In het weekend heb ik helaas niet veel meer gedaan. Vrijdagavond was ik te moe omdat ik de nacht ervoor dus maar 4 uurtjes had geslapen, zaterdag zou ik met een paar Spaanse meiden uitgaan maar het enige meisje van wie ik het nummer had reageerde niet op mijn smsje...en om op de gok te gaan vond ik ook niets. :( Overdag wilde ik gaan shoppen (nu is het nog uitverkoop!) maar...voor het eerst in mijn leven wou de pinautomaat me geen geld meer geven!!! Hopelijk lukt het vandaag dus om weer wat geld over te zetten van mijn spaarrekening...

Verder val ik van de ene (vervelende) verrassing in de andere: de 800 euro die ik al betaald had voor mijn appartement bleek puur borg te zijn, wat betekent dat ik nu per direct nog 400 euro huur moet overmaken; een inboedelverzekering bleek niet inbegrepen zoals in Bournemouth en moest ik zelf gaan regelen; vandaag kwam ik erachter dat elektriciteit ook niet inbegrepen is, en of ik even nara het bedrijf wou bellen om door te geven dat er een nieuwe huurder is; om huursubsidie te ontvangen van de Franse regering moet ik hier een bankrekening openen, wat ook niet zomaar blijkt te gaan; en zo zijn er nog een hoop dingen. Ok, in Bournemouth waren er ook wat opstartprobleempjes, maar hier word ik echt gek, bovendien is het erg eenzaam omdat iedereen toch (nog) erg op zichzelf is.

Maar goed, het is pas de eerste week, het wordt vast nog wel beter. Alles komt goed! :) (hoop ik...) Maar één ding is wel zeker: mijn scriptie ga ik ofwel in NL schrijven, ofwel in...jawel, Bournemouth! Maar in elk geval niet hier, de faciliteiten zijn erg primitief!!

Volgende keer hopelijk weer een wat vrolijker bericht van mij!!!

Miss you so much...

Heel veel liefs en knuffels, Naomi