Australia - Sydney
Blijf op de hoogte en volg Naomi
25 Juni 2015 | Australië, Sydney
G'day mate!
Terwijl ik helemaal verliefd was op Nieuw Zeeland vanaf de allereerste dag dat ik er aankwam, heeft het in Australië wat langer geduurd voordat mijn liefde voor dit land ging groeien. Sydney bleek ook niet mijn favoriete stad te zijn...waarschijnlijk was het contrast gewoon te groot.
Hoewel het erg fijn was om door Nikos van Australian Backpackers te worden opgehaald van het vliegveld, en het hostel in Collaroy (inbegrepen in mijn starterspakket) ook zeker niet slecht was, viel het allemaal toch een beetje tegen. Het hostel bleek erg ver van het centrum van Sydney vandaan te zijn, ongeveer een uur met de bus. De (wederom dure) wifi werkte voor geen meter en het leek wel of het hele hostel gevuld was met brallende Nederlanders die steeds Hollandse schlagermuziek opzetten. Mijn oren waren de eerste paar dagen ook nog wat pijnlijk, al viel het tijdens de vliegreis gelukkig alles mee. Het enige lichtpuntje was mijn superaardige (Nederlandse) kamergenootje Eva, die een stuk serieuzer was dan de meeste anderen. Ze is ook professioneel kapster en ik heb haar gelijk de eerste dag mijn haar laten knippen voor 15 dollar. En in tegenstelling tot de gewoonlijke teleurstelling nadat ik naar de kapper ben geweest, was ik deze keer meteen superblij met mijn haar. :)
De volgende dag wilde ik eigenlijk Sydney gaan verkennen, maar het regende verschrikkelijk. Ik ben toch even naar het centrum gegaan om mijn bankrekening te openen, maar ik was al gauw helemaal doorweekt dus heb ik maar snel weer de bus terug genomen. Eenmaal terug in Collaroy had ik mijn eerste vreemde ontmoeting; terwijl ik terugliep van de supermarkt (op 20 minuten loopafstand) zag ik een lief katje en kon het natuurlijk niet laten om die even te aaien. Vervolgens kwam er ineens een man bij staan van een jaar of 45 (gok ik) die een heel gesprek begon en erop stond om mijn (inderdaad redelijk zware) boodschappen te dragen. Na enig aandringen van zijn kant heb ik dat maar toegelaten, en hij is meegelopen tot aan mijn hostel. Daar vroeg hij of ik wat met hem wilde drinken of mijn telefoonnummer wilde geven. Maar gelukkig was hij redelijk begripvol toen ik zei dat ik me daar ongemakkelijk bij voelde en drong hij niet teveel aan.
Gelukkig scheen de volgende ochtend de zon weer, en Eva heeft me meegenomen naar Manly, waar ik mijn Medicare pas heb aangevraagd. Vanuit daar heb ik de dag erna (donderdag) ook de boot genomen naar Sydney - vanaf de boot heb je een supermooi uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge. Ik heb wat door het centrum gelopen en in de prachtige Botanical Gardens. Daar had ik mijn tweede vreemde ontmoeting; ik werd zomaar aangesproken door een man van minstens 50 die een heel gesprek begon over reizen en toerisme, wat erin eindigde dat hij samen met mij een bedrijf wilde beginnen als tourguides...ook in dit geval heb ik vriendelijk afgeslagen om mijn nummer te geven, ik heb alleen zijn business card aangenomen. Gelukkig had ik een goed excuus om van hem af te komen, ik had namelijk om 18:00 afgesproken met Luke. Luke is een Australische jongeman waar mijn Belgische collega Barbara mij mee in contact heeft gebracht. Hij heeft een jaar als uitwisselingsstudent bij haar thuis gewoond en zij heeft hem ook al eens opgezocht in Australië. Ik had hem nog nooit gezien maar wist al wat meer over hem via Facebook, en gelukkig klikte het meteen. We hebben wat gedronken op een terrasje met uitzicht op de zonsondergang boven het Opera House en de Harbour Bridge, en daarna zijn we wat gaan eten in een gezellig restaurantje met wederom een mooi uitzicht. Na nog een klein rondje sightseeing stapte ik weer op de bus. Eindelijk een leuke avond in Sydney!
Vrijdagochtend ben ik langs het strand van Collaroy gelopen, waar grote pelikanen op de rotsen van het zonnetje zaten te genieten. 's Middags ben ik weer naar het centrum van Sydney gegaan om nog wat meer te zien van de stad en de Botanical Gardens. En daar had ik vreemde ontmoeting nummer drie..! Een creepy ventje van mijn leeftijd of iets ouder sprak me zomaar aan. Na drie zinnen wilde hij een selfie (foto) met me maken, ik vond het een beetje vreemd, maar vooruit, ik ben de beroerdste niet. Maar toen wilde hij nog een foto maken en probeerde me daarbij meteen te zoenen! Uiteraard was ik daar niet van gediend dus ik deinsde achteruit. Hij deed nog een poging om me toch over te halen, maar toen ik vriendelijk doch duidelijk kenbaar had gemaakt dat ik daar geen interesse in had, sloeg hij ineens helemaal om. Ik kreeg een hele preek; dat ik blij moest zijn dat hij überhaupt interesse had getoond, want normaalgesproken date hij alleen modellen met goddelijke lichamen; dat ik maar 'average' (gewoontjes) was en hij me alleen had aangesproken omdat hij me wel 'cute' vond, maar dat hij me nooit zou durven voorstellen aan zijn vrienden of hand in hand met me over straat zou lopen omdat hij zich dan voor me zou schamen; dat ik maar moest wennen aan deze directe manier van versieren want zo gaat dat in Australië, Australische vrouwen houden namelijk van macho mannen met een harde aanpak en zeggen nee als ze ja bedoelen... Ik was zo gechoqueerd maar eigenlijk tegelijk ook geamuseerd dat ik hem ruim een kwartier vol verbazing heb aangehoord. Daarna was ik het zat en ben ik weggelopen, na hem bedankt te hebben voor deze 'wijze les'. Het mooiste was nog dat hij zelf enorm lelijk was... Needless to say, mijn eerste indruk van Australische mannen was niet al te best! Op Luke na dan natuurlijk, maar die valt niet op vrouwen dus dat is weer anders.
Zaterdag heeft Luke me meegenomen naar een paradijselijk 'verborgen' strand in het Royal National Park, waar we heerlijk gezwommen hebben en van het prachtige uitzicht konden genieten zonder hordes toeristen om ons heen. Daarna zijn we gaan lunchen op het gras bij Stanwell cliff (Scarborough hotel) en uiteindelijk heeft hij me nog door de verschillende wijken van Sydney gereden met informatief commentaar, met als eindpunt een 'geheime' plek met absoluut het allerbeste uitzicht op de zonsondergang boven het Opera House en de Harbour Bridge.
Zondag mocht ik alweer met Luke mee, en nu kon Eva ook gezellig mee. Deze keer gingen we naar de Blue Mountains, waar we begonnen met het bewonderen van 'The Three Sisters', een karakteristieke rotsformatie. Vervolgens gingen we dieper het park in voor een stevige wandeling, en toen Luke ons voor de keuze stelde om verder te gaan op het 'redelijk makkelijke' pad of via de 'zwaardere' weg kozen wij natuurlijk zonder nadenken voor de tweede optie. Via steile en smalle weggetjes en af en toe een stalen trap recht naar beneden klommen we verder, tot we uiteindelijk moe en bezweet bij het eindpunt aankwamen waar we konden bijkomen in een cafeetje. Ook deze dag was weer zeer geslaagd!
Maandag verhuisde ik van Collaroy naar het centrum van Sydney, in een hostel dat gebouwd is rondom een oude treinwagon. 's Avonds had Luke me uitgenodigd om samen wat te gaan eten bij een
Indisch restaurantje, en na het eten kon ik ook eindelijk zijn gezellige partner Dave ontmoeten. Toen ze voorstelden om nog ergens wat te gaan drinken, liet ik me dat geen twee keer zeggen; dus eindigde de avond in een gay bar, waar ondanks dat het maandagavond was een stuk of 25 mensen waren. Wellicht mede door de travestie-show die erg vermakelijk was!
De volgende avond hadden Luke en Dave me alweer uitgenodigd om met hen uit eten te gaan. In een straatje ergens achteraf zit een klein Vietnamees restaurantje waar we lekker hebben gegeten en gezellig hebben gekletst, ook met een andere vriend van hen die nog even gauw een hapje mee kwam eten. Daarna ging ik weer een drankje doen, maar deze keer met Bart, een van de Nederlandse mannen van de Kiwi bus in Nieuw Zeeland! Hij kwam vanuit Melbourne en dit was zijn allerlaatste avond in Australië. In de bar die we hadden uitgekozen kwamen we ook nog Mark tegen, een Nederlandse jongen die ik had ontmoet in het hostel in Collaroy, en met zijn drieën hebben we de avond volgekletst, gedanst en gedronken.
De volgende dag stapte ik ook op het vliegtuig, maar dan naar Alice Springs...daarover de volgende keer meer!
Terwijl ik helemaal verliefd was op Nieuw Zeeland vanaf de allereerste dag dat ik er aankwam, heeft het in Australië wat langer geduurd voordat mijn liefde voor dit land ging groeien. Sydney bleek ook niet mijn favoriete stad te zijn...waarschijnlijk was het contrast gewoon te groot.
Hoewel het erg fijn was om door Nikos van Australian Backpackers te worden opgehaald van het vliegveld, en het hostel in Collaroy (inbegrepen in mijn starterspakket) ook zeker niet slecht was, viel het allemaal toch een beetje tegen. Het hostel bleek erg ver van het centrum van Sydney vandaan te zijn, ongeveer een uur met de bus. De (wederom dure) wifi werkte voor geen meter en het leek wel of het hele hostel gevuld was met brallende Nederlanders die steeds Hollandse schlagermuziek opzetten. Mijn oren waren de eerste paar dagen ook nog wat pijnlijk, al viel het tijdens de vliegreis gelukkig alles mee. Het enige lichtpuntje was mijn superaardige (Nederlandse) kamergenootje Eva, die een stuk serieuzer was dan de meeste anderen. Ze is ook professioneel kapster en ik heb haar gelijk de eerste dag mijn haar laten knippen voor 15 dollar. En in tegenstelling tot de gewoonlijke teleurstelling nadat ik naar de kapper ben geweest, was ik deze keer meteen superblij met mijn haar. :)
De volgende dag wilde ik eigenlijk Sydney gaan verkennen, maar het regende verschrikkelijk. Ik ben toch even naar het centrum gegaan om mijn bankrekening te openen, maar ik was al gauw helemaal doorweekt dus heb ik maar snel weer de bus terug genomen. Eenmaal terug in Collaroy had ik mijn eerste vreemde ontmoeting; terwijl ik terugliep van de supermarkt (op 20 minuten loopafstand) zag ik een lief katje en kon het natuurlijk niet laten om die even te aaien. Vervolgens kwam er ineens een man bij staan van een jaar of 45 (gok ik) die een heel gesprek begon en erop stond om mijn (inderdaad redelijk zware) boodschappen te dragen. Na enig aandringen van zijn kant heb ik dat maar toegelaten, en hij is meegelopen tot aan mijn hostel. Daar vroeg hij of ik wat met hem wilde drinken of mijn telefoonnummer wilde geven. Maar gelukkig was hij redelijk begripvol toen ik zei dat ik me daar ongemakkelijk bij voelde en drong hij niet teveel aan.
Gelukkig scheen de volgende ochtend de zon weer, en Eva heeft me meegenomen naar Manly, waar ik mijn Medicare pas heb aangevraagd. Vanuit daar heb ik de dag erna (donderdag) ook de boot genomen naar Sydney - vanaf de boot heb je een supermooi uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge. Ik heb wat door het centrum gelopen en in de prachtige Botanical Gardens. Daar had ik mijn tweede vreemde ontmoeting; ik werd zomaar aangesproken door een man van minstens 50 die een heel gesprek begon over reizen en toerisme, wat erin eindigde dat hij samen met mij een bedrijf wilde beginnen als tourguides...ook in dit geval heb ik vriendelijk afgeslagen om mijn nummer te geven, ik heb alleen zijn business card aangenomen. Gelukkig had ik een goed excuus om van hem af te komen, ik had namelijk om 18:00 afgesproken met Luke. Luke is een Australische jongeman waar mijn Belgische collega Barbara mij mee in contact heeft gebracht. Hij heeft een jaar als uitwisselingsstudent bij haar thuis gewoond en zij heeft hem ook al eens opgezocht in Australië. Ik had hem nog nooit gezien maar wist al wat meer over hem via Facebook, en gelukkig klikte het meteen. We hebben wat gedronken op een terrasje met uitzicht op de zonsondergang boven het Opera House en de Harbour Bridge, en daarna zijn we wat gaan eten in een gezellig restaurantje met wederom een mooi uitzicht. Na nog een klein rondje sightseeing stapte ik weer op de bus. Eindelijk een leuke avond in Sydney!
Vrijdagochtend ben ik langs het strand van Collaroy gelopen, waar grote pelikanen op de rotsen van het zonnetje zaten te genieten. 's Middags ben ik weer naar het centrum van Sydney gegaan om nog wat meer te zien van de stad en de Botanical Gardens. En daar had ik vreemde ontmoeting nummer drie..! Een creepy ventje van mijn leeftijd of iets ouder sprak me zomaar aan. Na drie zinnen wilde hij een selfie (foto) met me maken, ik vond het een beetje vreemd, maar vooruit, ik ben de beroerdste niet. Maar toen wilde hij nog een foto maken en probeerde me daarbij meteen te zoenen! Uiteraard was ik daar niet van gediend dus ik deinsde achteruit. Hij deed nog een poging om me toch over te halen, maar toen ik vriendelijk doch duidelijk kenbaar had gemaakt dat ik daar geen interesse in had, sloeg hij ineens helemaal om. Ik kreeg een hele preek; dat ik blij moest zijn dat hij überhaupt interesse had getoond, want normaalgesproken date hij alleen modellen met goddelijke lichamen; dat ik maar 'average' (gewoontjes) was en hij me alleen had aangesproken omdat hij me wel 'cute' vond, maar dat hij me nooit zou durven voorstellen aan zijn vrienden of hand in hand met me over straat zou lopen omdat hij zich dan voor me zou schamen; dat ik maar moest wennen aan deze directe manier van versieren want zo gaat dat in Australië, Australische vrouwen houden namelijk van macho mannen met een harde aanpak en zeggen nee als ze ja bedoelen... Ik was zo gechoqueerd maar eigenlijk tegelijk ook geamuseerd dat ik hem ruim een kwartier vol verbazing heb aangehoord. Daarna was ik het zat en ben ik weggelopen, na hem bedankt te hebben voor deze 'wijze les'. Het mooiste was nog dat hij zelf enorm lelijk was... Needless to say, mijn eerste indruk van Australische mannen was niet al te best! Op Luke na dan natuurlijk, maar die valt niet op vrouwen dus dat is weer anders.
Zaterdag heeft Luke me meegenomen naar een paradijselijk 'verborgen' strand in het Royal National Park, waar we heerlijk gezwommen hebben en van het prachtige uitzicht konden genieten zonder hordes toeristen om ons heen. Daarna zijn we gaan lunchen op het gras bij Stanwell cliff (Scarborough hotel) en uiteindelijk heeft hij me nog door de verschillende wijken van Sydney gereden met informatief commentaar, met als eindpunt een 'geheime' plek met absoluut het allerbeste uitzicht op de zonsondergang boven het Opera House en de Harbour Bridge.
Zondag mocht ik alweer met Luke mee, en nu kon Eva ook gezellig mee. Deze keer gingen we naar de Blue Mountains, waar we begonnen met het bewonderen van 'The Three Sisters', een karakteristieke rotsformatie. Vervolgens gingen we dieper het park in voor een stevige wandeling, en toen Luke ons voor de keuze stelde om verder te gaan op het 'redelijk makkelijke' pad of via de 'zwaardere' weg kozen wij natuurlijk zonder nadenken voor de tweede optie. Via steile en smalle weggetjes en af en toe een stalen trap recht naar beneden klommen we verder, tot we uiteindelijk moe en bezweet bij het eindpunt aankwamen waar we konden bijkomen in een cafeetje. Ook deze dag was weer zeer geslaagd!
Maandag verhuisde ik van Collaroy naar het centrum van Sydney, in een hostel dat gebouwd is rondom een oude treinwagon. 's Avonds had Luke me uitgenodigd om samen wat te gaan eten bij een
Indisch restaurantje, en na het eten kon ik ook eindelijk zijn gezellige partner Dave ontmoeten. Toen ze voorstelden om nog ergens wat te gaan drinken, liet ik me dat geen twee keer zeggen; dus eindigde de avond in een gay bar, waar ondanks dat het maandagavond was een stuk of 25 mensen waren. Wellicht mede door de travestie-show die erg vermakelijk was!
De volgende avond hadden Luke en Dave me alweer uitgenodigd om met hen uit eten te gaan. In een straatje ergens achteraf zit een klein Vietnamees restaurantje waar we lekker hebben gegeten en gezellig hebben gekletst, ook met een andere vriend van hen die nog even gauw een hapje mee kwam eten. Daarna ging ik weer een drankje doen, maar deze keer met Bart, een van de Nederlandse mannen van de Kiwi bus in Nieuw Zeeland! Hij kwam vanuit Melbourne en dit was zijn allerlaatste avond in Australië. In de bar die we hadden uitgekozen kwamen we ook nog Mark tegen, een Nederlandse jongen die ik had ontmoet in het hostel in Collaroy, en met zijn drieën hebben we de avond volgekletst, gedanst en gedronken.
De volgende dag stapte ik ook op het vliegtuig, maar dan naar Alice Springs...daarover de volgende keer meer!
-
25 Juni 2015 - 08:41
Henny Heesters:
Hè, heerlijk om eindelijk weer 'n stukje te lezen. Doe je wel voorzichtig met al die vreemde mannen die je aanspreken. Dat is het nadeel als je alleen loopt,ze zien het meteen dat je toerist bent, eng hoor....
Maar kan me voorstellen dat het na Nieuw Zeeland wel even wennen was, ook met al die grote afstanden. En heel fijn dat je via Barbara iig Luke had, iemand die daar bekend is en je mee op sleeptouw neemt. -
25 Juni 2015 - 09:31
Bianca Hoosemans:
Hey naomi. Leuk om weer eens zo'n stuk van je te lezen. Inderdaad, van de mannen daar kun je niet op aan. Wel fijn dat je hier en daar wat mensen hebt die je alle plekjes kunnen laten zien. Geniet ervan!!! X -
25 Juni 2015 - 15:09
Dees:
Wat een vreemde vogels, die kerels!!? Volgens de statistieken zou je nu toch minstens 30 leuke mannen achter elkaar moeten gaan tegenkomen ;)
Kun je trouwens ook foto's posten? Ben wel benieuwd naar dat uitzicht over Sydney!
Veel plezier! X
-
25 Juni 2015 - 17:52
André Van Riel:
Ja, die creepy guys heb je natuurlijk overal zitten... maar, inderdaad maken ze geen goede reclame voor Australië. Gelukkig heb jij ze af kunnen wimpelen. Fijn dat je ook goed volk treft. Hopelijk volgende keer betere ervaringen met Australische mannen voor jou. Anders maar niet naar zijn homo-broer vragen voor mij ;-) -
25 Juni 2015 - 23:13
Bart:
Hihi! Gij trekt wel vieze venten aan hé!
Efkes serieus nu, luistert maar naar u moeder: wees voorzichtig, want we wachten op het volgende verhaal!
Dikke kus (terwijl ik zo'n lange regenjas draag, wat eronder zit...)! -
26 Juni 2015 - 08:12
Henny Heesters:
Ha,ha,ha, Bart met zo'n lange regenjas.......toch 'n beetje creepy hoor :)
-
26 Juni 2015 - 09:10
Bar:
Ha meis,
Nou je maakt het wel mee zeg, met die Australische kerels.... vooral die laatste had eigenlijk wel een corrigerende tik verdiend, hoe durft hij jou 'average' te noemen, die spoort duidelijk niet helemaal ;-)
Veel plezier!!
Veel liefs van Bar xxxx -
05 Juli 2015 - 09:18
Naomi:
Vooruit Daisy, het heeft weer wat tijd en moeite gekost maar dan toch een paar foto's. De eerste twee zijn die van de 'geheime' plek, maar ondanks dat ik in mijn herinnering toch echt de zonsondergang heb gezien daar lijkt het op de foto's toch nog wat vroeger...misschien heb ik de foto's iets te vroeg genomen. Evengoed een geweldig uitzicht! -
09 Juli 2015 - 12:46
Barend:
Hi Naomi,
Goed om te lezen dat je je draai ook in Sydney hebt kunnen vinden,zij het met wat vreemde hobbels. Mooie kans om je assertiviteit wat meer in de praktijk te brengen als je ongewenst aangesproken en beledigd word,niet braaf luisteren maar zelf (verbale) klappen uitdelen,je ziet ze immers toch nooit meer terug! Besteed je tijd aan dingen en mensen die je leuk vind en die zijn er genoeg ;-) . Veel plezier daar en we missen je hier.
Liefs en dikke knuffelkuzzzzz xxx Pap -
13 Juli 2015 - 19:09
Henny Heesters:
Mooie foto's!!! Vooral die eerste, schitterend!
xXxXx Mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
