Kiwi Experience - South Island up from Queenstown
Blijf op de hoogte en volg Naomi
11 April 2015 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Na 5 nachten in Queenstown gingen Hielke, Robin, Marco en ik het Deep South gedeelte doen met de kleinere bottom bus. De eerste stop was in Dunedin, waar we helemaal naar boven zijn gelopen op de steilste staat van de wereld, Baldwin Street. Daar zou ik niet graag willen wonen, wat een klim! 's Avonds gingen Marco en ik het uitgaansleven van deze studentenstad verkennen met wat kamergenoten, Hielke en Robin waren moe en haakten af. Het was een vreemde gewaarwording; in Nederland zien meisjes van 14 er regelmatig uit alsof ze 18 zijn, hier was het juist omgekeerd. Ondanks lagen make-up en hoge hakken, zagen de 18-tot-20-jarige meiden er hier juist uit alsof ze 14 of zelfs 12 waren...ik kan niet echt zeggen waar het aan lag maar de mannen hadden hetzelfde idee, waardoor ze al gauw afzagen van hun missie om een leuke studente te scoren. Het was wel supergezellig en in een van de bars was een goede live band, dus we hebben een leuke avond gehad. De volgende dag vertrokken we naar de Catlins Coast, waar de zeeleeuwen op het strand lagen te zonnen. We konden gewoon naar ze toelopen en hadden ze zelfs aan kunnen raken als dat niet verboden (en gevaarlijk) was geweest. Heel apart om zo dichtbij te kunnen komen! Na ook nog even naar de vuurtoren bij Nugget Point te zijn gelopen vertrokken we naar Curio Bay, waar we eigenlijk hoopten om pinguïns te spotten. Maar helaas hadden die niet zo'n zin om zich te laten zien en bleven ze verscholen achter de struiken.
Die nacht verbleven we in Invercargill, en de volgende ochtend moest ik afscheid nemen van de mannen. Zij gingen al door naar Milford Sound, terwijl ik had besloten om de ferry naar Stewart Island te nemen en daar twee dagen te blijven. Stewart Island is het derde eiland van Nieuw Zeeland en er schijnen 100x meer gevederde dan ongevederde kiwi's (mensen dus) te wonen, waarvan ik er welgeteld 0 heb gezien. :( Gelukkig was het alsnog de moeite waard, ik heb twee dagen lang gehiked door de bossen en langs de stranden, en de rust op het eiland was erg welkom na de drukte van Queenstown en de Kiwi Experience in het algemeen. Op de tweede dag ben ik naar Ulva Island gegaan, waar veel zeldzame vogels leven en geen mensen wonen. Het eiland wordt zorgvuldig vrij gehouden van zoogdieren. Ook hier heb ik helaas geen kiwi's gezien, maar wel een hoop andere bijzondere vogels - ik weet geen namen, alleen dat ze er apart uitzagen en hele vreemde geluiden maakten, soms klonk het echt buitenaards. Ome Jack en ome Johan, als ik thuiskom laat ik de filmpjes zien!
Na nog een nacht in Invercargill was ik de volgende ochtend erg blij om Charlie, Sam, Becca en Charlotte te zien. Zij waren later aan het Deep South gedeelte begonnen en gingen die dag mee naar Milford Sound. De weg ernaartoe was erg mooi met vele watervallen, maar toen we bij de boot aankwamen was het weer helaas omgeslagen. Als het mooi weer is schijnt deze cruise echt een van de beste dingen te zijn die je in Nieuw Zeeland kunt doen, maar wij hadden het slechtst mogelijke weer; harde wind, regen en zelfs hagel, mist, kou. Van het normaalgesproken prachtige uitzicht hebben we dus niet veel meegekregen, echt balen. Na de Milford Sound kwamen we weer terug bij Queenstown, waar ik besloten had om twee nachten te blijven. Na een hoop enthousiaste verhalen te hebben gehoord, wilde ik me namelijk toch ook aan de Canyon Swing gaan wagen. Hetgeen dat de doorslag gaf, was dat het geen echte bungyjump was waarbij je aan een elastiek terug omhoog geslingerd wordt. In plaats daarvan gaat je vrije val in een soepele beweging over in een zwaai naar de andere kant. In tegenstelling tot bij de skydive, gierden de zenuwen hierbij wél door mijn lijf, vooral op het moment dat ik op het platform stond waar ik vanaf moest gaan springen en de enorme diepte in keek (wat wel een prachtig uitzicht was trouwens). Dit was echt het engste dat ik in Nieuw Zeeland heb gedaan! Ik besloot om achterover te springen, wat volgens de folder een van de engste manieren was om te springen - als je het doet moet je het goed doen. Toen ik er echt aan moest geloven en naar achteren de diepte in sprong, gilde ik de longen uit mijn lijf. Maar het was zó gaaf!! Toen ik weer naar boven werd gehesen, bleef ik alleen maar herhalen: I wanna do it again, I wanna do it again! Je kon namelijk een tweede keer springen voor maar 35 dollar extra. En dus ging ik nog een keer, ditmaal ondersteboven hangend waarbij ik niet wist op welk moment ze me los zouden koppelen. Wat een adrenaline kick!
Na een laatste avond te hebben doorgebracht met de Engelsen, vertrok ik de volgende dag weer met de Kiwi bus langs Mount Cook naar Lake Tekapo. Daar ontmoette ik Michelle, een Australische van 42 jaar en zo gek als een deur. Zij besloot dat ze mij aardig vond en vervolgens deden we alles samen. Ze kreeg me zover dat ik aan de rode wijn ging (ik zal het nog steeds niet uit mezelf drinken maar de Shiraz smaakte op zich wel redelijk), en de volgende dag, nadat we naar de top van Mount John waren gelopen, regelde ze een lift naar beneden omdat ze geen zin had om 'heel dat eind' terug te lopen. 's Avonds gingen we samen naar de Earth and Sky Stargazing tour, omdat Lake Tekapo een van de beste plekken schijnt te zijn om de sterren te zien (nauwelijks lichtvervuiling). Op zich best leuk en interessant maar de prijs eigenlijk niet waard, vooral omdat het ook nog eens bewolkt was...dus we konden wel wat sterren zien maar helaas lang niet zoveel als bij een heldere hemel.
Toen we vervolgens samen doorgingen naar Christchurch nam ze me weer mee op sleeptouw. Ze sprak mensen op straat aan die ons vertelden over hun ervaringen rond de aardbeving in 2011, ze regelde gratis tramtickets waarmee we door de stad konden touren, we hebben even een drankje gedaan in het park waar op een groot beeldscherm een cricketwedstrijd te zien was, ze regelde en gratis wijnproeverij bij een chique restaurant en ook in het goedkopere restaurant waar we uiteindelijk gingen eten regelde ze gratis wijn door flink te flirten met de ober. Inderdaad, brutale mensen hebben de halve wereld, dat ging in haar geval zeker op!
De volgende dag vloog Michelle terug naar Perth, waar ik haar misschien nog ga opzoeken. Ik ging door naar Kaikoura, waar ik mezelf 's middags al in een duikpak mocht hijsen om met dolfijnen te gaan zwemmen. :D We moesten een heel eind de zee op varen voordat we een groep Dusky dolfijnen vonden, maar toen we ze eindelijk vonden waren het er ook gelijk heel veel! Ze kwamen super dichtbij (ze waren nét te snel om ze aan te kunnen raken) en waren erg speels, vooral op rondjes draaien reageerden ze goed, dan gingen ze nog sneller om je heen draaien, als een soort wedstrijdje. Echt een geweldige ervaring!
Omdat ik nog een aantal dagen 'over' had, bleef ik ook een dag extra in Kaikoura. Die dag heb ik een fiets gehuurd en ben naar het begin van de Fyffe Palmer Bush Walk gefietst. De helm voelde eigenlijk vreemder dan het links fietsen, dat ging prima. Het was wel wat verder dan ik dacht, en op het eind ook behoorlijk zwaar - niet alleen omdat ik bergop moest fietsen en het steeds steiler werd, maar het laatste gedeelte van de weg was ook niet geasfalteerd. Ik heb het laatste stuk dan ook moeten lopen met de fiets in mijn hand. Al met al ben ik een uur onderweg geweest voordat ik bij het begin van de walking track aankwam. Het was een mooie wandeling door het bos van ongeveer een uur. Vanaf het begin/eindpunt kon je ook mooi uitkijken over de stad. De terugweg ging gelukkig en stuk sneller en gemakkelijker - bergaf natuurlijk. Ik besloot meteen maar door te fietsen naar het uiterste punt van het schiereilandje, waar ik de zeehonden kon zien luieren, voordat ik de fiets terug bracht. Eenmaal terug bij het hostel bleek dat Becca net was aangekomen! Leuk om toch weer even iemand van de oude kiwi groep te zien. We zijn 's avonds ergens wat gaan drinken en zijn de volgende ochtend allebei vroeg opgestaan om de zonsopgang te kunnen zien. Daarna vertrok ik naar Picton om met de ferry weer terug te gaan naar het Noordereiland.
Zo, nu loop ik tenminste 'nog maar' ruim een maand achter. Nog maar één blog te gaan over Nieuw Zeeland en dan kan ik jullie gaan vertellen over mijn avonturen in Australië!
xXxXxXx
-
11 April 2015 - 10:57
Henny En Johan:
Hoi Naomi, weer een mooi verhaal!
Net of we er zelf bij zijn geweest.
Groetjes en liefs Henny -
11 April 2015 - 14:10
André Van Riel:
Wel leuk dat jij ons nog bij brieft, ook al zit jij nu al in Australië. Wel hele epistels om te lezen, maar fijn te lezen dat jij je zo vermaakt. Ben benieuwd naar verhalen voer Australische hunks ;-) xxx -
13 April 2015 - 13:27
Tante Ria:
Heerlijk te lezen wat je allemaal doet en beleefd Naomi. Jammer dat je geen kiwi heb gezien,ze slapen nl overdag . Marjolein ging die overdag zoeken om te tellen toen zij daar 6 weken vrijwilligerswerk deed. -
13 April 2015 - 14:18
HennyHeesters:
Heerlijk om weer zoveel te lezen! Er staan nog veel dingen bij die ik niet eens wist, die paraglide/hangglide heb ik gemist. Ben sowieso ontzettend benieuwd naar alle foto's en filmpjes. Maar dat komt nog wel als je terug bent.Is ook geen doen met die slechte verbinding. Hopelijk heb je genoeg opslagruimte voor je foto's, je bent nog lang niet op de helft en jou kennende heb je al een vracht foto's.
Enjoy lieverd, xXx mams
-
16 April 2015 - 19:30
Bart:
Alweer hartelijk bedankt voor dit levendige verslag. Je geeft me zin om er ook heen te gaan.
Als je teveel foto's hebt getrokken, zou je ze eventueel kunnen opsturen met "wetranfer". Op die manier gaat er niks verloren. -
19 April 2015 - 05:33
Naomi:
Bedankt weer allemaal voor jullie reacties, fijn om te weten dat jullie het leuk vinden om te lezen!
Bart, foto's uploaden is hier echt een ramp, en met wetransfer gaat het ook voor geen meter (net geprobeerd). Ik heb het opgegeven, het merendeel van de foto's zal moeten wachten tot ik terug ben in Nederland. -
21 April 2015 - 09:16
Monique Jacobs:
Jemig, Naomi, wat jij allemaal meemaakt! Dit vergeet je je hele leven niet meer. Echt een superverslag van een superreis. Wel stoer wat je allemaal doet. Ik had jou zo helemaal niet ingeschat. Nou kende ik je ook nog niet zo heel lang, maar dit had ik niet achter je gezocht. Geniet nog van je reis en laat ons genieten van je reisverslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley